برای تو نوشتن آسان نيست، بايد مراقب تک تک کلماتم باشم. مثل بيابان وسيعی می مانی که برف سراسر آن را پوشانده است و هر قدمی و حرکتی می تواند آن انبوه بی نظير را خدشه دار کند .
حيفم می آيد و حتی می ترسم که در اين بيابان پاک قدمی بزنم و کاری کنم ولی مگر می شود چيزی نگفت چيزی ننوشت و کاری نکرد. و من امروز در سالگرد بيست و هفتمين سالگرد تولدت دوست
دارم کمی قدم بزنم بدوم و بر روی اين بيابان وسيع با انگشتانم شعر بنويسم و شکلک بکشم.
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)